پرینت قبلی بعدی

برخورد و تصادم کاناپی ها

این سه ویدئو را از طریق لینکهای زیر مشاهده نمائید :

https://www.aparat.com/v/VWvck

https://www.aparat.com/v/UYkb4

https://www.aparat.com/v/lfoZX

در سال های اخیر جراحات و تلفات ناشی از برخورد و تصادم کاناپی ها در بین چتربازان افزایش چشمگیری داشته است و متأسفانه یکی از متأثرکننده ترین این اتفاقات در زمستان سال ۱۳۹۶ در کشور عزیزمان و برای دو تن از دوستانمان رخ داد که منجر به فوت یکی از ایشان و جراحت شدید دوست و هم پروازی دیگرمان گردید . 

آشنائی داشتن با چگونگی جلوگیری از تصادم کاناپی ها و همچنین نحوه عملکرد در صورت بروز تصادم تا حد زیادی می تواند شانس رهائی از این موقعیت و یا سالم ماندن را در صورت بروز این وضعیت افزایش دهد . 

برای اشنائی بیشتر  موارد ذکر شده ذیل را بدقت مطالعه نمائید :

 

۱- بهترین روش به جهت اجتناب از برخورد کاناپی ها توجه به اطراف و آگاهی داشتن از موقعیت و مکان سایر کاناپی ها در طول زمان پرواز می باشد . 

۲- بیشترین موارد برخورد ، بلافاصله پس از باز کردن چتر (زمانیکه ۲ پرنده در حین سقوط با فاصله کم از یکدیگر اقدام به کشیدن چتر می نمایند) و   همچنین در ارتفاع کمتر از ۱۰۰۰ فوت یا ۳۰۰ متر و در هنگام ورود به الگوی فرود  یا Landing Pattern و آماده شدن به جهت فرود رخ می دهد . 

۳- جدا شدن  از همدیگر در ارتفاع بالاتر از معمول در پرشهای ۲ و یا چند نفره ، هماهنگی از قبل در بین نفرات پرنده و همچنین افزایش میزان فاصله افقی از سایر چتربازان  با استفاده از تکنیک حرکت رو به جلو یا Tracking قبل از باز کردن چتر ، کمک شایانی به افزایش اطمینان از باز شدن چتر در مکان ایمن و دور از خطر برخورد با سایر چتربازان می نماید . 

۴- هوشیاری و مراقبت در حین پرواز و فرود و همچنین توجه کافی به سمتی که قصد دور زدن از آنطرف را دارید ، کمک زیادی به مشاهده و تشخیص سایر کاناپی ها و اجتناب از برخورد با آنها می نماید . 

۵- در صورتیکه به طور مستقیم و روبرو به کاناپی دیگری نزدیک می شوید ، هر دو نفر باید به جهت جلوگیری از برخورد به سمت راست حرکت کنند مگر اینکه مشخصاً به جهت اجتناب از برخورد ، حرکت و تغییر مسیر به سمت چپ ضروری باشد . 

۶- در صورت اجتناب ناپذیر بودن برخورد :

     .  اقدام به پوشاندن و محافظت کردن از صورت و دستگیره رها شونده و کمکی خود نمائید .

• با جمع کردن بازوها، پاها و سر خود به طرف داخل بدن از آنها در مقابل برخورد محافظت کنید . 
• تا حد امکان سعی کنید که با بندهای کاناپی مقابل برخورد نکنید
•  در صورت برخورد با بندهای کاناپی مقابل ، ضمن محافظت دستگیره های رهاشونده و کمکی از طریق پوشاندن انها با یک دست ، با باز کردن پاها و دست دیگر امکان عبور از میان بندها و احتمال بیشتر درگیر شدن با بندهای کاناپی مقابل را به حداقل برسانید 
•  این موضوع را به یاد داشته باشید که برخورد با بندهای کاناپی بخصوص با سرعت زیاد باعث ایجاد بریدگیهای شدید و سوختگی بر روی بدن شما خواهد شد
• ارتفاع خود را نسبت به زمین کنترل کنید و با توجه به حداقل ارتفاع توصیه شده جهت رها کردن چتر اصلی و استفاده از چتر کمکی ، موقعیت خود را سنجیده و با بررسی تمام جوانب اقدام به تصمیم گیری کنید 
• در صورت برخورد قبل از هر اقدامی با نفر مقابل ارتباط برقرار کنید و او را از   تصمیم خود آگاه نمائید چون نفر بالاتر با اقدام به رها کردن چتر اصلی ممکن است با نفر زیرین برخورد کند مگر اینکه هر دو نفر از انجام این عمل آگاه باشند و آمادگی مقابله و یا رهائی از این وضعیت را دارا باشند . 

نفر زیرین با اقدام به رها کردن چتر اصلی خود می تواند موقعیت به مراتب بدتر و خطرناکتری را برای نفر بالاتر ایجاد نماید مگر اینکه نفر بالاتر از این قصد و عمل آگاه باشد . 

در وضعیتی که هر ۲ پرنده قصد رها کردن چتر اصلی خود را داشته باشند و در صورتیکه ارتفاع اجازه این کار را بدهد ، پس از رها کردن چتر اصلی توسط نفر اول ، نفر دوم باید لحظاتی قبل از اقدام به رها کردن چتر صبر نماید تا نفر اول فاصله کافی و ایمن را بدست بیاورد . 

نفر اولی که اقدام به رهاکردن چتر اصلی مینماید باید به سرعت و با پرواز در خط مستقیم از فضای موجود در زیر نفر دوم دور شود تا خطر برخورد مجدد را به حداقل برساند . 

در مواقعی که در ارتفاع کمتر از ۱۰۰۰ فوت یا ۳۰۰ متر قرار دارید ممکن است ضروری باشد که یکی و در مواقعی هر ۲ نفر اقدام به باز کردن و استفاده از چتر کمکی خود را نمایند . (امکان رها کردن چتر اصلی وجود ندارد) 

در صورتیکه برخورد به گونه ای باشد که هر ۲ نفر در زیر یک کاناپی قرار داشته باشند ممکن است ضروری باشد که هر دو نفر بدون اقدام به انجام هر عملی و با استفاده از همان یک کاناپی اقدام به فرود نمایند .  

توجه داشته باشید که استفاده از کلاه های ایمنی Full Face  که تمام صورت را می پوشاند می تواند در روند ارتباط اختلال و مشکل ایجاد نماید . 

موارد ذکر شده در بالا عینآ برگرفته از بخش ۱-۵ کتاب راهنمای چتربازی انجمن چتربازی آمریکا SIM  ویرایش سال ۲۰۱۸ می باشد  . 

همانطور که در ابتدای این مطلب ذکر گردید برخورد و تصادم کاناپی ها هر ساله باعث مرگ و جراحت تعداد زیادی از چتربازان در نقاط مختلف جهان می گردد و آگاهی از چگونگی جلوگیری از برخورد و همچنین چگونگی عملکرد در صورت برخورد می تواند شانس زنده و سالم ماندن هر یک از ما را در مواجهه با این وضعیت افزایش دهد . 

ادامه مطلب پیش رو ترجمه ای از مقاله Steve Smith چترباز استرالیائی می باشد که در نوامبر سال ۲۰۱۷ در مجله Australian Skydiver Magazine به چاپ رسیده است . 

در ابتدا به جهت عملکرد صحیح در صورت بروز تصادم در کاناپی ها باید با انواع برخوردها و چگونگی درگیرشدن نفرات پرنده آشنائی داشته باشیم ، در حالت کلی تمام انحرافاتی که در نتیجه برخورد دو کاناپی به وجود می آید در یکی از سه دسته زیر طبقه بندی می شود :

۱- درگیری و گره خوردگی (Entangement)

در این حالت فقط کاناپی های نفرات پرنده با هم برخورد ، در هم پیچیده و درگیر شده است و هیچ بخشی از پارچه کاناپی و بندهای ان با نفرات پرنده و یا اجزاء پشتی چتر آنها درگیری ندارد .  

۲- پیچیدگی (Warp)

در این حالت بخشی از پارچه کاناپی و یا بندها با یکی یا هر دو نفر پرنده و یا هر بخشی از اجزا پشتی چتر درگیر می باشد . 

۳- وضعیت اضطراری در ارتفاع کم 

(Low Altitude Emergency)

در این وضعیت نفرات پرنده در ارتفاع کمتر از ۱۰۰۰ فوت یا ۳۰۰ متر قرار دارند و به دلیل کمبود زمان و ارتفاع قادر به تشخیص نوع برخورد (گره خوردگی و یا پیچیدگی) نمی باشند و همچنین ارتفاع و زمان کافی نیز برای مقابله با این و ضعیت را دارا نمیباشند .

قرار گرفتن در هر یک از این سه وضعیت مستلزم انجام روند و عملکرد مخصوص به خود می باشد ولی قبل از بررسی انواع راههای مقابله با این وضعیت بهتر است مواردی را بررسی کنیم که با رعایت آنها بتوانیم شانس و احتمال برخورد کاناپی ها را به حداقل برسانیم . 

۱- ایجاد فاصله بین گروه ها (Groups Separation)

وسائل پروازی بزرگ (هواپیما و هلی کوپتر) که توانائی حمل تعداد نسبتاً زیادی از چتربازان را دارند به طور معمول با چالش انتخاب نقطه و محل خروج از هواپیما و همچنین ایجاد فاصله در بین گروه های نفرات پرنده مواجه هستند . 

فاصله زمانی و تأخیر پرش در بین گروه ها به عوامل مختلفی از جمله سرعت حرکت وسیله پرنده ، شدت و جهت باد در ارتفاع و همچنین تعداد نفرات حاضر در هر گروه بستگی دارد . 

به هر مقدار که سرعت وسیله پرنده کمتر باشد فاصله زمانی و تأخیر نیز در بین گروه ها باید بیشتر در نظر گرفته شود . 

توجه داشته باشید که هر کدام از شما به عنوان نفر پرنده مسئولیت و وظیفه ایجاد فاصله زمانی کافی را با گروه و یا نفر پرنده قبل از خود برعهده دارید و ملزم به مراعات آن می باشید . 

در حالت کلی و بدون در نظر گرفتن شرایط ویژه و موارد استثنائی ترتیب خروج و پرش از وسیله پرنده از قرار زیر می باشد : 

گروه ها و نفراتی که قصد پرش گروهی را به صورت همگیری دارند قبل از گروه هایی که قصد پرش به صورت پرواز آزاد Free Fly را دارند باید از هواپیما خارج شوند. 

گروه های با تعداد بیشتر قبل از گروه هایی با تعداد کمتر از هواپیما خارج می شوند . 

نفراتی که قصد دارند در ارتفاع پائین تر از معمول چتر خود را باز کنند قبل از نفراتی که در ارتفاع بالاتر چتر خود را باز می کنند از وسیله پرنده خارج می شوند . 

پرندگانی که دارای کاناپی با سایز کوچکتر هستند قبل از پرندگانی که دارای کاناپی بزرگتر هستند از هواپیما خارج می شوند . 

 پرندگانی که قصد دارند در حین زمان سقوط خود مسافتی افقی را نیز طی نمایند (Tracking - Wingsuite) در انتها و بعد از سایر نفرات از وسیله پرنده خارج می شوند .

چنانچه تمایل به مطالعه مقاله ای مشابه با این موضوع را دارید به اینجا مراجعه نمائید . 

۲- انحراف در مسیر سقوط

ایجاد کمی انحراف در مسیر سقوط نسبت به سمت و جهتی که وسیله پرنده پرواز مینمایید و سایر چتربازان از آن خارج می شوند کمک زیادی به جلوگیری از برخورد چتربازان در حین سقوط و بعد از باز کردن چتر مینماید . 

۳- سمت و ارتفاع جداشدن گروه ها 

منظور و مقصود اصلی از حرکت به سمت مخالف و دور شدن از سایر سقوط کنندگان  یا Tracking در پرش های دسته جمعی و قبل از باز کردن چتر ایجاد فاصله افقی کافی و ایمن بین نفرات در پرش های گروهی (۲ یا چندنفره) می باشد . 

این فاصله کمک زیادی به اجتناب از برخورد کاناپی ها در حین باز شدن و یا در مسیر پرواز و فرود می نماید .

معمولاً زمان لازم برای حرکت رو به جلو و دور شدن از سایر پرندگان بستگی به تعداد نفرات گروه دارد . هر چه گروه بزرگتر و تعداد نفرات بیشتر باشند شما به زمان و مسافت بیشتری برای دور شدن از سایرین نیاز دارید ولی باید توجه کنید که این زمان و مسافت ، ارتفاع باز کردن چتر شما را تحت تأثیر قرار ندهد و باید طوری برنامه ریزی شود که در ارتفاع ۳۰۰۰ تا ۳۵۰۰ پا - ۹۰۰ تا ۱۰۵۰ متر روند باز شدن چتر انجام گرفته باشد . 

همچنین در حین حرکت رو به جلو باید توجه داشته باشید که حرکت شما در مسیر حرکت وسیله پرنده و پرش سایر پرندگان نباشد در غیر اینصورت علیرغم اینکه در مدت زمان مناسب و ارتفاع مطلوب اقدام به حرکت کرده اید با نزدیک شدن و در مسیر پرش سایر چتربازان قرار گرفتن خود را مواجه با خطر ودردسر بزرگی کرده اید . 

۴- ارتفاع باز کردن چتر

در انتهای مسیر خود در حرکت رو به جلو ، باید به حالت عادی بدن در حین سقوط برگردید Box Man یا Neutral و با علامت دادن با دست ها (Wave off) سایرین را از قصد خود برای باز کردن چتر آگاه سازید . این اتفاق همانطورکه در بالا ذکر گردید در ارتفاع حدود ۳۰۰۰ تا ۳۵۰۰ پا ۹۰۰ تا ۱۰۵۰ متر انجام می گیرد . 

علامت دادن با دست ها (Wave off) در حقیقت نوعی اخطار به سایر پرندگان می باشد که شما قصد باز کردن چتر خود را دارید ولی وظیفه شما با این کار پایان یافته تلقی نمی شود و باید با هر بار تکان دادن دست های خود که به طور معمول ۲ بار انجام می گیرد ، یک سمت و جهت خود را به دقت مشاهده نمائید تا از عدم وجود و احتمال برخورد با سایر چتربازان اطمینان حاصل پیدا کنید و چنانچه متوجه حضور چترباز دیگری در اطراف خود شدید مجدداً با ایجاد فاصله (افقی و یا عمودی) و تأخیر در باز کردن چتر خودتان احتمال و خطر برخورد را به حداقل برسانید . 

۵- باز شدن کاناپی

پس از علامت دادن با دست ها (Wave off) و باز کردن و پرتاب کردن پایلوت شوت شما وارد مرحله باز شدن کاناپی خواهید شد . 

در این مرحله و زمان همیشه باید نسبت به وقوع حادثه و موقعیت اضطراری آگاه و گوش به زنگ باشید .

 در ابتدا باید آمادگی مقابله با هر نوع انحراف در کاناپی را داشته باشید و در عین حال  مواظب و مراقب برخورد با سایر کاناپی ها در این مرحله نیز باشید . 

برخورد کاناپی ها با یکدیگر در مرحله باز شدن چتر یکی از مواردی است که سهم زیادی از آمار برخورد را به خود اختصاص می دهد زیرا در این مرحله امکان کنترل و هدایت کاناپی تا قبل از باز شدن کامل ان در کمترین حد میباشد .

بعلاوه اگر باز شدن در مسیر غیرمطلوب (Off Heading) و پیچیدگی بندها (Line Twist) را هم به این مرحله اضافه کنیم می توانیم تصورکنیم که با چه چالش بزرگ , خطرناک و دردسرسازی مواجه خواهیم بود . 

توصیه برخی از مربیان در مرحله باز شدن کاناپی در اختیار گرفتن رایزرهای عقبی و هدایت و کنترل چتر از طریق فشار بر روی آن می باشد . 

کنترل کاناپی قبل از باز شدن کامل و در اختیار گرفتن آن بوسیله رایزرهای عقبی روشی کاربردی می باشد که فراگیری و امتحان آن در شرایط عادی بوسیله پرندگان می تواند به جهت جلوگیری از تصادم با سایر کاناپی ها ، بسیار مفید و موثر باشد .

در این هنگام شما باید اقدام به کنترل اطراف خود نمائید و سریعاً مشاهده نمائید که :

 - آیا کاناپی دیگری در اطراف شما وجود دارد ؟

 - سایر نفراتی که در گروه و همراه شما از هواپیما پرش کرده اند کجا و در چه وضعیتی قرار دارند ؟ 
 - گروه هایی که قبل و بعد از گروه شما از هواپیما خارج شده اند کجا و در چه وضعیتی قرار دارند ؟
 
پس از کنترل موارد فوق و آگاهی از اینکه نفر و یا نفرات در حین پرواز خطری را برای شما ایجاد نمی کنند و از همه مهمتر مسیر و نوع حرکت و پرواز شما نیز خطری برای بقیه ایجاد نمی نماید باید سریعاً اقدام به کنترل موارد زیر نمائید : 

- آیا در حال پرواز در مسیر مجاز ، درست و به دور از موانع احتمالی هستید ؟

- آیا در صورت مواجهه با هر مشکلی دارای ارتفاع و زمان کافی برای مقابله با آن هستید ؟

- آیا مسیر پروازی شما برای ورود به منطقه الگوی فرود (Landing Pattern) صحیح و مناسب می باشد ؟

به یاد داشته باشید که تنها پس از رعایت موارد ذکر شده در بالا مجاز هستید که اقدام به انجام اعمال معمول پس از باز شدن کاناپی کنید . اعمالی مانند : جمع کردن پایلوت شوت و قرار دادن آن در پشت سر، باز و یا شل کردن بند سینه ، باز کردن نقاب روی کلاه ، خاموش کردن دوربین و ... 

توجه کنید که در این زمان اولویت ، قرا گرفتن در موقعیت و مسیر درست برای فرود ، پرواز در مسیر صحیح و قابل پیش بینی برای سایر پرندگان و آگاهی داشتن از موقعیت سایر پرندگان از طریق توجه دائمی به اطراف می باشد . 

۶- مرحله فرود

یکی از شلوغ ترین و پرترافیک ترین مناطق در رشته چتربازی منطقه فرود می باشد و این شلوغی و فشردگی در میان نفراتی که قصد دارند همزمان و یا با فاصله چند ثانیه ای از هم در یک محوطه فرود بیایند به طور فزاینده ای احتمال و شانس برخورد را افزایش می دهد .
معمولاً هر منطقه پرش و یا باشگاه چتربازی یک مسیر فرود از پیش تعیین شده را مشخص نموده و پرش کنندگان با توجه به آن و پرواز در آن مسیر و جهت ، شانس و احتمال برخورد با سایر پرندگان را به حداقل می رسانند ، بنابراین آگاهی از سمت و مسیر ورود به الگوی فرود (Landing Pattern) در هر منطقه پرش الزامی و ضروری می باشد .

توجه کنید که برخورد با سایر کاناپی ها در مرحله فرود به طور معمول حاصل توجه بیش از اندازه به نقطه و محل فرود و در نتیجه غفلت از توجه به اطراف و سایر پرندگان می باشد . 

بر طبق آمار بیش از ۸۰ درصد برخورد و تصادم بین کاناپی ها در مرحله فرود در یکی از موقعیت های زیر به وقوع می پیوندد :

الف - هر دو کاناپی در ارتفاع یکسان قرار دارند و بدون توجه به اطراف یک نقطه برای فرود را هدف قرار می دهند . 

ب - دنبال کردن و در مسیر کاناپی جلوئی حرکت کردن بدون هماهنگی قبلی . 

تصور کنید که کاناپی جلویی در مسیر فرود متوجه شود که در محاسبه خود جهت رسیدن به نقطه هدف اشتباه کرده و جهت اصلاح به طور مثال تصمیم به جلوگیری از حرکت رو به جلوی کاناپی با کشیدن فرامین به سمت پائین نماید و یا اینکه به اشتباه و بر خلاف آموزش های داده شده اقدام به زدن پیچ  ’ S ’ کند . انجام دادن هریک از این اعمال به تنهائی میتواند خطر برخورد و تصادم کاناپی ها را تا حد زیادی افزایش دهد .

ج - پرش کنندگان با چترهای با قابلیت عملکرد بالا (High Performance) در طی مسیر فرود خود از مسیر و الگوی فرود کاناپی هایی که در ارتفاع پایین تر قرار دارند گذشته و آنرا قطع می کنند . این مورد نیز به دفعات باعث بروز برخورد و تصادم بین کاناپی ها شده است و یکی از دلایلی که محل فرود این نوع از کاناپی ها را از سایرین مجزا مینمایند نیز همین موضوع میباشد .

در مرحله فرود ، آگاهی و مراقبت دائمی از اطراف و سایر پرندگان و همچنین رعایت اولویت و تقدم مسیر پروازی برای کاناپی که در ارتفاع کمتر قرار دارد و همچنین پرواز و حرکت در مسیر از پیش تعیین شده و احتراز از انجام اعمال ناگهانی و غیرقابل پیش بینی از مواردی  است که می تواند خطر و احتمال برخورد در این مرحله را به حداقل برساند . 

به دلیل کمبود ارتفاع و زمان برای مقابله با موقعیت های اضطراری ناشی از برخورد در این مرحله بهترین روش مقابله با تصادم و برخورد ، جلوگیری و ممانعت از آن می باشد . 

چگونگی عملکرد در مواقع مواجهه با موقعیت اضطراری 

برخورد کاناپی ها با همدیگر موقعیتی خاص ، دردسر آفرین و ترسناک می باشد که در صورت عدم عملکرد صحیح میتواند اسیب زننده هم باشد  . 

کاناپی و بندهای آن در زمان برخورد به دور هم و یا به دور نفر پیچیده شده و هر کدام از آنها تمایل به حرکت به سمتی را دارند و این تمایل به حرکت در اغلب موارد باعث ایجاد چرخش های بسیار شدید و غیرقابل کنترل می گردد . 

انواع برخورد

اغلب برخوردهایی که بین ۲ کاناپی به وقوع می پیوندد علیرغم اینکه باعث بوجود آمدن موقعیت اضطراری می گردند و بوجود امدن این موقعیت اضطراری نیازمند عکس العمل مناسب میباشد ، بآسانی قابلیت رهائی و نجات از آن موقعیت را نیز دارند ، ولی نیاز می باشد که نفراتی که درگیر برخورد هستند بتوانند قبل از اقدام به هر عکس العملی نوع و چگونگی برخورد را تشخیص دهند . 

برخورد بدون ایجاد موقعیت اضطراری  

تعداد زیادی از برخوردهایی که بین ۲ یا چند کاناپی به وقوع می پیوندد ، نیاز به عکس العمل خاصی از طرف نفر پرنده نخواهد داشت .

کاناپی ها در بسیاری از موارد با کاناپی دیگر و یا نفر پرنده برخورد می کنند و بدون به وجود آوردن مشکلی از هم جدا می شوند ، بنابراین چنانچه با کاناپی دیگری برخورد داشتید در ابتدا نوع و چگونگی برخورد را شناسائی کنید و سپس اقدام به مقابله با آن نمائید . 

در صورت برخورد اولین کاری که هر کدام از نفرات باید انجام دهند ایجاد ارتباط کلامی با یکدیگر می باشد . 

این ارتباط باید شامل تبادل اطلاعاتی از قبیل ارتفاع ، نوع و چگونگی برخورد و عکس العملی که قصد انجام آن را دارید باشد . 

در صورتیکه در اثر برخورد کاناپی ها با یکدیگر پارچه کاناپی به دور یکی از نفرات پیچیده شده باشد امکان استفاده از ارتفاع سنج و آگاهی از ارتفاع برای وی سخت و یا غیرممکن خواهد بود بنابراین اعلام ارتفاع در بازه های زمانی توسط نفر دوم بسیار مهم می باشد . 

همچنین آگاه بودن از وضعیت برخورد کاناپی با نفر دیگر در این ارتباط کلامی میسر 

می شود و در مواردی مشاهده شده که با راهنمائی یکی از نفرات برخورد کننده و هدایت کاناپی توسط نفر دیگر به سمت راست و یا چپ ، کاناپی ها از هم جدا شده و مشکل رفع شده است .
 

در هم پیچیدگی یا در هم پوشیدگی  (Warp)

چنانچه بخشی از پارچه و یا بند کاناپی با بدن و یا چتر شما درگیر شود به احتمال زیاد شما نفر بالائی و در موقعیت درهم پیچیدگی هستید و همچنین کاناپی شما در حالت پرواز و موقعیت پایدار می باشد ، بنابر این شما نفری نیستید که باید اقدام به رها کردن چتر خود نمائید . 

تا حد ممکن سعی کنید که بندها و پارچه کاناپی را از خودتان دور نمایید و با نگاه کردن وضعیت کاناپی خود را کنترل کنید و دستگیره های چتر خود را در برابر بندها محافظت کنید . 

در حالت مقابل چنانچه بند و پارچه کاناپی شما با بدن و یا بخشی از چتر نفر مقابل درگیر بود شما نفر پائین تر هستید و وظیفه شما می باشد که به نفر درگیر بالاتر از خودتان کمک کنید . 

در این حالت  در ابتدا با نفر بالا شروع به صحبت نمائید و وی را از ارتفاع آگاه کنید . 

در صورتیکه جواب دریافت کردید باید کمی صبر کنید تا شاید وی بتواند خود را از این موقعیت رها کند ،  فشاری که از طرف وزن شما بر روی بندها وجود دارد می تواند به جداشدن بندها و کاناپی ها از یکدیگر و نفر دوم کمک کند .

کشیدن فرامین توسط شما و کم کردن سرعت کاناپی می تواند به روند جدا شدن بندها و کاناپی ها کمک نماید . 

در صورتیکه موفق به جداشدن از یکدیگر نشوید ، لازم است که قبل از رسیدن به حداقل ارتفاع  ایمن جهت رها کردن چتر ، با هماهنگی یکدیگر در مورد اقدام بعدی تصمیم بگیرید . 

دوباره با اعلام کردن ارتفاع وی را از قصد خود جهت رها کردن چتر آگاه کنید ، چنانچه پاسخی از وی دریافت نکردید یکبار دیگر وی را صدا کنید ، اگر باز هم پاسخی دریافت نکردید به احتمال زیاد پارچه و یا بند چتر شما طوری با نفر دوم درگیر شده است که امکان پاسخ و ارتباط را از وی سلب نموده بنابراین سریعاً اقدام به رها کردن چتر خود نمائید.

همانطور که در بالا ذکر شد، چنانچه که شما نفری باشید که پارچه و یا بند بدور وی پیچیده باشد ، هرگز اقدام به رها کردن چتر نکنید . در ابتدا سعی کنید که بند و یا پارچه را از خودتان دور کنید و چنانچه موفق به  این کار نشدید ، این نفر مقابل می باشد که باید اقدام به رها کردن چتر خود نماید .

 رها شدن چتر نفر مقابل در غالب مواقع می تواند باعث رفع درگیری کاناپی ها شود . 

گره خوردگی (Entanglement)

در مواقعی که دو کاناپی درهم گره خورده است ولی هیچ بخشی از پارچه و بندهای کاناپی با نفرات پرنده درگیر نیستند حالت گره خوردگی یا Entanglement بوجود آمده است . 

در گره خوردگی به طور معمول سرعت کم کردن ارتفاع زیاد می باشد و لازم است که سریعاً با آن مقابله شود و سریعترین اقدام در این مورد رها کردن چتر اصلی و استفاده از چتر کمکی می باشد . 

در صورت مواجهه با این وضعیت نفری که بالاتر قرار دارد باید اول اقدام به رها کردن  چتر خود نماید . 

با رها کردن چتر توسط نفر بالاتر شانس و امکان درگیر شدن بندها و رایزرها با نفر دیگر به حداقل می رسد و در نقطه مقابل این امکان وجود دارد که نفر بالاتر با رها کردن چتر خود با نفر پائین تر برخورد کند که در مقام مقایسه ، خطر و عواقب این برخورد در مقایسه با خطر درگیری بندها و رایزرها با نفر بالایی به مراتب کمتر می باشد . 

در مواردی که به نظر می رسد هر دو نفر در یک سطح قرار دارند، نفری که در حال چرخش به دور نفر دیگری باشد باید در ابتدا اقدام به رها کردن چتر خود نماید . 

وضعیت اضطراری در ارتفاع کم   Low Altitude Emergencies 

مواجهه با وضعیت اضطراری در ارتفاع کم  (زیر ۱۰۰۰ پا یا ۳۰۰ متر) را Low Altitude Emergency می نامند . 

این وضعیت  که بخش زیادی از سوانح برخورد کاناپی را به خود اختصاص می دهد مشخصاً زمانیکه پرندگان قصد ورود به الگوی فرود یا Landing Pattern را دارند به وقوع می پیوندند و به طور معمول بسیار خطرناک و آسیب زننده می باشد زیرا زمان و ارتفاع کافی برای مقابله با آن در اختیار نفرات پرنده قرار ندارد . 

در این موقعیت چنانچه شما قادر باشید وضعیت در هم پیچیدگی (Warp) و یا گره خوردگی (Entanglement) و همچنین سرعت نزدیک شدن به زمین را کنترل کنید ، بهترین راهکار حفظ موقعیت موجود تا زمان رسیدن به زمین و استفاده از روش چرخش و گردش PLF برای فرود می باشد . 

ولی چنانچه سرعت نزدیک شدن به زمین زیاد و غیرقابل کنترل باشد، فوراً و بدون اتلاف وقت مستقیماً اقدام به کشیدن چتر کمکی خود کنید . 

با بازشدن چتر کمکی سرعت سقوط شما کم شده ولی همچنان باید برای فرود از روش چرخش و گردش PLF استفاده کنید 

نکاتی در ارتباط با استفاده از چتر کمکی پس از رها کردن چتر اصلی در مواجهه با برخورد کاناپی ها :

دستگیره های رها شونده و کمکی

یکی از دلایل عمده و اصلی که چترهای سقوط آزاد دارای ۲ دستگیره مجزا ( رها شونده و کمکی ) هستند ، برای استفاده در این مورد می باشد . 

مجزا بودن دستگیره ها این امکان را به ما می دهد که پس از رها کردن چتر اصلی مطمئن شویم که به اندازه کافی از موقعیت گره خوردگی کاناپی ها دور شده ایم و سپس اقدام به کشیدن دستگیره کمکی و استفاده از چتر کمکی نمائيم  . 

بنابراین روند استفاده از چتر کمکی در هنگام برخورد با سایر کاناپی ها را با سه مرحله زیر مرور می نماییم . 

۱- کشیدن دستگیره رها شونده و رها کردن چتر اصلی

۲- اطمینان از اینکه به اندازه کافی از موقعیت گره خوردگی دور شده ایم و هیچ بخشی از سایر کاناپی ها با ما درگیر نیست . 

۳- کشیدن دستگیره کمکی و استفاده از چتر کمکی .

این وضعیت از معدود مواردی می باشد که توصیه شده بلافاصله و به سرعت بعد از کشیدن دستگیره رها شونده اقدام به کشیدن دستگیره کمکی نکنیم . 

RSL / Sky Hook

یکی از موارد منع استفاده از RSL و Sky Hook در پرشهای کاناپی فورمیشن یا CRW

 می باشد .

همانطور که در بحث بالا نیز ذکر گردید در صورت برخورد کاناپی ها با یکدیگر بسیار مهم می باشد که در صورت رها کردن چتر اصلی زمانی برای دور شدن و خارج شدن از موقعیت  خطرناک در نظر گرفته شود . این زمان علاوه بر دور کردن شما از خطر درگیری مجدد با کاناپی و بندها، این امکان را به شما می دهد که با حفظ وضعیت پایدار بدنی اقدام به کشیدن چتر کمکی نمائید . 

Hook Knives

 یکی از دلایل حمل و استفاده این وسیله توسط چتربازان سقوط آزاد مشخصاً در مورد درگیری بندهای کاناپی ها با یکدیگر ، نفرات و اجزا چتر می باشد . 

استفاده از Hook knive باید بسیار با دقت و وسواس زیاد و به عنوان آخرین راهکار انجام می گیرد و قبل از استفاده از ان باید دقیقاً آگاه و مطمئن باشید که قصد بریدن و قطع کردن کدام بند را دارید . 

به جهت مرور مراحل تصمیم گیری و عکس العمل در صورت مواجهه با وضعیت برخورد کاناپی ها مشاهده و مطالعه تصویر زیر نیز میتواند مفید باشد