تاریخچه بیس جامپینگ ( پرش از ارتفاع ثابت یا پرش ایستگاهی ) در جهان

پرش از ارتفاع بدون استفاده از وسیله پرنده و یا انچه امروزه Base Jumping  نامیده میشود قدیمی ‌‌ترین و اصیل ترین رشته در بین  ورزشهای هوایی می‌ باشد .

 زیرا که هر اقدام انسان در جهت برآورده کردن آرزوی پرواز مستلزم  ایستادن بر بلندایی و رها کردن  خود در میا‌‌ن آسمان بوده است . 

 پرش از ارتفاع اولین قدم بشر برای تحقق‌ رویای پرواز بوده است و این رشته قدمتی به اندازه آرزوی انسان برای پرواز را دارا می‌ باشد .

  کلمه Base Jumping در سال ۱۹۷۸ توسط Carl Boenish و همسرش  Jean و ۲ تن از دوستانشان  برای این رشته انتخاب شد ولی این نام انتخاب اول آنها نبود .

 - Suma Chien  تاریخ شناس چینی‌ با مطالعاتی که انجام داده به شواهدی دست پیدا کرد که طبق آنها حدود ۲۰۰۰ سال قبل از نامگذاری این رشته توسط  Carl Boenish  یعنی‌ در سال ۹۰ قبل از میلاد شاهزادهٔ چینی‌ به نام  Shun  که از طرف پدرش تهدید به مرگ شده بود ، برای پنهان شدن به بالای  برجهایی که برای ذخیره کردن غلات ساخته شده بود ( سیلوهای امروزه ) میرود و پس از مدتی‌ برای خارج شدن از آن برجها با گره زدن تعداد زیادی از کلاهای حصیری به همدیگر اقدام به پریدن از آن برجها می‌کند و با موفقیت میتواند به زمین فرود بیاید .

ایشان در ادامهٔ مطالعات خود از گروهی از هنرمندان چینی‌ نام میبرد که در حدود قرن ۱۲ میلادی در حین انجام حرکت اکروبات و بند بازی از نوعی وسیله کوچک که بی شباهت به چترهای نجات امروزی نبودند برای کم کردن سرعت سقوط خود در حین اجرای حرکات نمایشی استفاده می کردند .
شاید بتوان آنها را به عنوان پیشقراولان این رشته نام برد ولی اگر بخواهیم به فعالیتهای انجام گرفته در یک قرن گذشته در این مورد نگاهی بیندازیم باید از سال ۱۹۱۲ شروع کنیم که در این سال یک خیاط فرانسوی اطریشی الاصل به نام  Franz Reichelt  با چتر ابداعی خودش از طبقه اول برج ایفل در پاریس یک پرش انجام داد طی این اقدام Franz جان خودش را از دست داد .



 ولی در اوریل همان سال Fredrick Rodman Law توانست ۲ پرش بند دار موفقیت آمیز از مجسمه آزادی و همچنین پل بروکلین در نیویورک ، آمریکا انجام دهد .

 - سال ۱۹۱۳ Vladimir Ossovski  روسی از ارتفاع ۵۳ متری پلی بر فراز رودخانه سن در فرانسه بوسیله چتری که هموطنش Gleb Koteoikov ساخته بود یک پرش موفقیت آمیز انجام داد و قصد داشت که این پرش را از روی برج ایفل نیز تکرار کند که مقامات شهر پاریس بدلیل اتفاق پیش آمده در سال قبل و مرگ Franz Reichlt اجازه این کار را ندادند .

 - در این سال Stefan Banic  ( متولد اسلواکی و ساکن امریکا ) به جهت نمایش و جلب  نظر مقامات ارتش آمریکانسبت به چتری که طراحی کرده بود  یک پرش از ساختمان به انجام رساند که طی آن  توانست چتر طراحی شده خود را به عنوان چتر سازمانی و استاندارد خلبانان آمریکا طی جنگ جهانی اول معرفی کند .

 - طی سالهای پایان جنگ جهانی اول و تا سالهای دهه ۱۹۶۰ یعنی تقریبا به مدت ۵۰ سال هیچ حرکت چشمگیری و قابل ذکری در ارتباط با پرش از ارتفاع ثابت انجام نگرفت و دلیل آن هم تمرکز فعالان و علاقه مندان به پرش با چتر از هواپیما بود که اتفاقا در طی این سالها اتفاقات و دستاوردهای قابل توجهی در این زمینه افتاد ولی مجددا در سال ۱۹۶۶ یک حسابدار ۲۵ ساله به نام Michael Pelky و یک راننده ۲۶ ساله به نام  Brian Schubert اقدام به یک پرش ۲ نفره از دیوار  ElCaptain  در Yosemite آمریکا کردند .


 
 چتر مورد استفاده این ۲ نفر از نوع Paracommander بود و هر دو نفر قبل از باز کردن چتر زمانی را سقوط کردند ولی به جهت آشنا نبودن به تکنیک حرکت رو به جلو در حین سقوط ( Tracking ) بعد از باز کردن چترشان به دلیل نزدیک بودن به دیواره و وجود  جریانات چرخشی باد  چندین بار با دیواره برخورد کردند و در انتها بروی توده های سنگی زیر دیواره فرود آمدند و به شدت مجروح شدند و هر دو بوسیله آمبولانس به بیمارستان منتقل شدند .

 - در سال ۱۹۷۰ Dan Boyles آمریکائی با یک کاناپی گرد ۲۸ فوتی از پل Royal George در ایالت کلرادو امریکا پرش موفقی را اجرا کرد .


                                        پل Royal George در کلرادو, امریکا

 - ۲ سال بعد نیز در ژانویه ۱۹۷۲ Rick Sylvester که یک اسکی باز حرفه ای هم بود و با اسکی کردن و پرش حین اسکی آز دیواره El Capitain بوسیله چتر Thunderbow اولین پرش از این نوع را انجام داد .

 - ورزش چتر بازی که در دهه ۷۰ میلادی گسترش زیادی پیدا کرده بود و علاقه مندان زیادی جذب این رشته شده بودند در نیمه این دهه با به بازار آمدن چتر های تخت (Square) به اوج محبوبیت رسید و طرفداران زیادی در میان مردم پیدا کرد و ورزشکاران و فعالین این رشته نیز به سمت فعالیتهای هیجان انگیزتری میل پیدا کردند و جذابترین آنها نیز پرش ایستگاهی و یا Base jumping  بود و مقصد آنها نیز کوه های ایتالیا ، نروژ و El capitan در امریکا و نیز پلها و ساختمانهای بلند بود .

 - در همین سال Owen J. Quinn   که مدتها در جستجوی شغل بود به جهت جلب افکار عمومی جامعه امریکا نسبت به پدیده بیکاری با چتر تخت (Square) از برج جنوبی ساختمان ۱۱۰ طبقه مرکز تجارت جهانی در نیویورک که به برجهای دوقلو شهرت داشتند و مظهر و نماد تجارت و رونق اقتصادی این کشور بودند با موفقیت یک پرش انجام داد .

 

 ( این دو ساختمان سالها بعد در سال ۲۰۰۱ طی یک عملیات تروریستی کاملا منهدم شدند ) .

 - در سالهای ۱۹۷۶ استفاده از یک سکانس پرش از کوه Asgard در کانادا در فیلم ستاره محبوب آن سالها یعنی جیمز باند و در فیلم The Spy Who Loved Me که توسط Rick Sylvester و بوسیله اسکی انجام گردید مجبوبیت بیش از پیش را برای این رشته به همراه اورد .

 - سال ۱۹۷۷ دیواره El capitan که یکی از اهداف اصلی علاقمندان به این رشته بود  میزبان گروهی از حرفه ای ترین چتربازان ان زمان بود یک گروه از این چتر بازان شامل Kent Lane و Tom Start و Mike Sherrin و Ken Gosselin چندین پرش موفقیت آمیز از دیواره انجام دادند . فیلم بردار این گروه فردی بود به نام Carl Boenish که از بالای دیواره اقدام به فیلم برداری از این پرشها می کرد .


  جشنواره  Bridge Day

 - در اکتبر سال ۱۹۷۷ وقتی‌ مسئولین ایالتی‌ در ویرجینیای غربی به مناسبت افتتاح پل تازه ساخته شده بروی New River George  از ۴ مسیر ماشین رو  موجود بروی پل ۲ مسیر آن را مسدود کردند و به مردم اجازه دادند که پای پیاده از روی پل بگذرند و از ارتفاع ۲۶۷ متری روی رودخانه از دیدن مناظری که می‌بینند لذت ببرند ، هیچ وقت فکر نمی کردند که این موضوع پایه گذار جشنوارهٔ سالانه ای بشود که تبدیل به یکی‌ از جاذبه های گردشگری برای ایالتشان شده و هر سال بتوانند درامد زیادی از آن برای رونق اقتصادی منطقه به دست بیاورند. 

بعد از اینکه Burton Ervin در روز ۱ آگوست ۱۹۷۹ اولین پرش بیس را از این پل انجام داد ، هر سال در سومین شنبه ماه اکتبر که مصادف با سالروز افتتاح پل می‌باشد ، با همکاری دولت محلی جشنوارهٔ پرش از پل به نام Bridge Day برگزار میشود که طی‌ آن صدها پرش کننده از سراسر آمریکا و دیگر نقاط جهان در آن شرکت میکنند .


           Burton Ervin

این جشنواره از سال ۱۹۸۰ که با حضور حدود ۴۰۰۰۰ تماشاگر آغاز شد هر سال به طور منظم برگزار میشود و تنها در سال ۲۰۰۱ به دلیل مسائل اتفاق افتاده در ۱۱ سپتامبر آن سال و وقوع حملات تروریستی در نیویورک برگزار نشد .

در روز برگزاری این رویداد علاوه بر پرش با چتر ، امکان انجام عملیات راپل و بانجی جامپینگ نیز برای علاقه مندان از روی پل امکان پذیر است 

از سال ۱۹۸۰ تا به حال ۳ نفر در این رویداد جان خود را از دست داده‌اند :

- Michael Glen در سال ۱۹۸۳ 

- Steven Grysting در سال ۱۹۸۷ 

- Brian Schubert در سال ۲۰۰۶ ( ایشان در سال ۱۹۶۶ اولین پرش موفق را به همراه Michael Pelky از دیوارهٔ El Capitan انجام داده بود )

 

- سال بعد و در ۱۸ اگوست ۱۹۷۸  Carl Boenish به همراه ۳ چتر باز دیگر و با استفاده از چتر تخت سقوط آزاد و چتر کمکی گرد و پایلوت شوت ۳۶ اینچی از دیواره El Capitan پرش انجام دادند .
بدلیل سابقه همکاری Carl با رسانه ها و رادیو تلویزیون این پرش با حضور دوربینهای فیلم برداری تلویزیون و شبکه های مختلف به صورت زنده و مستقیم پوشش داده شد و در شبکه های مختلف تلوزیونی پخش گردید و توجه بسیاری از مردم عادی را جلب کرد و باعث جذب اقبال عمومی به سمت این ورزش گردید .

 - بدلیل قرار داشتن دیواره El Capitan در پارک ملی Yosemite و وجود قوانین خاص در پارکهای ملی کشور امریکا ، مسئولان این پارک از این تاریخ به بعد پرش از روی دیواره این پارک را ممنوع اعلام کردند و جرایمی را برای افراد خاطی در نظر گرفتند ولی جذابیتهای انجام پرش از این دیواره برای بسیاری از چتر بازان انقدر زیاد بود که بدون توجه به جرایم تا اواخر سال ۱۹۷۹ حدود ۵۰ پرش دیگر نیز از روی این دیواره انجام گرفت که اکثر آنها منجر به دستگیری و بازداشت فرد پرنده توسط پلیس مستقر در پارک گردید .
در اوایل سال ۱۹۸۰ و پس از گفتگوی های زیاد بین علاقه مندان این رشته و مقامات پارک ملی مجددا پرش از این دیواره مجاز اعلام گردید و در یک دوره زمانی کوتاه ۳۷۲ پرش موفقیت آمیز از این دیواره انجام گرفت ولی مجددا در سپتامبر ۱۹۸۰ پرش از این مکان ممنوع اعلام شد و این ممنوعیت تا به امروز نیز ادامه دارد .

 - همانطور که ذکر شد سالهای ۱۹۷۹ و ۱۹۸۰ اوج رویکرد علاقمندان به چتر بازی و سقوط  ازاد به سوی پرش ایستگاهی بود و تعداد زیادی از آنها به این رشته جدید روی آوردند . در اگوست ۱۹۷۹  John Noak و Dave Blattle و Robin Heid به همراه Carl Boenish از روی پل Royal George در ایالت کلرادو پرش انجام دادند که این پرش نیز در رسانه های امریکائی به طور گسترده نمایش داده شد . طی همین پرشها بود که اولین تغییرات بر روی چترهای سقوط ازاد به جهت عملکرد بهتر این چترها برای این نوع پرشها اعمال گردید به طور مثال Robin Heid پیشنهاد برداشتن و جداکردن اسلایدر را از روی کاناپی ارائه داد که این کار به باز شدن سریعتر چتر کمک زیادی میکرد .


                  Robin Heid 

 - سال بعد نیز  Jim Handbuty اقدام به ساخت یک نوع پشتی چتر کرد که بدون استفاده از سوزن و با استفاده از پارچه چسب دار (Velcro)  بسته میشد که هنوز هم از این دو روش استفاده میشود .                                                                                                           

به خاطر تلاش برای معرفی و نمایش این رشته و نیز به دلیل ابداعاتی که در این رشته انجام داد Carl Boenish به عنوان  پدر پرش ایستگاهی مدرن شناخته می شود.

 وی در سال ۱۹۶۰ و زمانیکه ۲۱ ساله بود اقدام به فراگیری چتر بازی کرد . در سال ۱۹۸۱ سازمانی را بنا نهاد که براساس ان به هر فردی که بتواند حداقل یک پرش از هر یک چهار موردی که در کلمه Base نام برده شده ( پل ،آنتن ، ساختمان ، صخره ) را به انجام برساند یک شماره اختصاصی تعلق می گیرد که بیس نامبر و یا  Base No  نامیده می شود و در صورت انجام پرش از هر یک از این موارد در شب نیز موفق به دریافت  Night Base No  می گردد. 
           
                        

 Carl Boenish در سال ۱۹۸۴ طی یک پرش از دیواره (Troll Wall) در کشور نروژ کشته شد .                                          

 - در فوریه ۱۹۸۲ یک چتر باز استرالیائی به نام Wayne Allwood با پرش از هلی کوپتر موفق به فرود بر روی برج  Center Point  سیدنی به ارتفاع حدود 300 متر شد و پس از جدا کردن چتر اصل خود  و نصب یک کاناپی کمکی بر روی پشتی خود اقدام به پرش از این برج نمود.

 - در سال ۱۹۸۷ هم Steve Dines استرالیائی اولین پرش از روی پل مشهور سیدنی به نام Sydney Harbour Bridge را انجام داد .

                                           Sydney Harbour Bridge

 - در سال ۱۹۹۰ Rusell Powell بریتانیائی به طور غیر قانونی و بدون مجوز اقدام به پرش از داخل قلعه St. Paul  لندن کرد که با ارتفاع ۳۱ متر به عنوان کم ارتفاع ترین پرش داخل سالن (Indoor) جهان ثبت گردید .

 - در ۲۶ اگوست ۱۹۹۲ Nick Fetekis و Glenn Singlemon که هر دو استرالیایی بودند از ارتفاع ۲۰۶۰۰ فوتی و یا ۶۲۷۸ متری برج تارانگو Tarango Tower در کشور پاکستان اقدام به پرش موفقیت آمیز کردند.

  - در سال ۱۹۹۷ Patrick de Gayardon  فرانسوی اولین پرش با لباس بالدار (wing suit base jump) را از Kjerag  در کشور نروژ و چند روز بعد از  کوه  Brento  در  کشور ایتالیا به انجام رساند  .

       Patrick de Gayardo

 - در سال ۲۰۰۸ و ماه اوریل ۲ نفر به نامهای Herve Le Gallou و David McDonnell از بالکن طبقه ۱۵۵ برج  خلیفه دبی در کشور امارات پرش انجام دادند و با اخطار شدید از طرف مقامات شهر دبی مواجه شدند ولی ۲ روز بعد دوباره اقدام به پرش از این برج کردند و پس از دستگیری به ۳ ماه حبس محکوم شدند .

 - در سال ۲۰۰۹  سه زن به نام‌های Livia Dickie استرالیایی و Ana Isabel Dao ونزوئلایی و Anniken Binz نروژی از آبشار Angel در ونزوئلا که بلندترین آبشار جهان می‌باشد پرش انجام دادند .

 - در ۸ ژانویه ۲۰۱۰ ، Naser Al Niyadi  و Omar AL Hegelan از یک جرثقیل نصب شده بر روی برج خلیفه دبی به ارتفاع ۶۷۲ متر (۲۲۰۵ فوت ) پرش نمودند .

 - در ۵ می سال ۲۰۱۳ پرنده ۴۸ ساله روس به نام Valery Rozov از دیواره شمالی changtse واقع تبت به ارتفاع ۷۲۲۰ متر با استفاده از وینگ سوت با موفقیت پرش انجام داد .

                                           Valery Rozov

 - در تابستان این سال ۱۶ زن چترباز با پرش هم زمان از دیوارهٔ Kjerag در کشور نروژ ، رکورد پرش از ارتفاع ثابت به صورت گروهی را ثبت کردند .

 - در ۲۱ اوریل ۲۰۱۴  چتر بازان فرانسوی به نامهای Fred Fugen و Vince Reffet با پرش از بالاترین طبقه برج خلیفه در دبی و با ارتفاع ۸۲۸ متر رکورد بلندترین پرش ایستگاهی از یک ساختمان را به نام خود به ثبت رساند ند و این رکورد توسط نمایندگان سازمان Guinness تایید و به ثبت رسید .

مطلبی که در پیش روی شماست ، گردآوری شده از مقالات مختلفی‌ میباشد که در سایتها ، مجلات و منابع گوناگون ارائه شده و مسلم می‌باشد که قابل نقد ، ویرایش و تصحیح می‌باشد .

از یکایک شما دوستان خواهش می‌کنم که در جهت اصلاح این تاریخچه ، چنانچه موضوع و مطلبی را مد نظر دارید ، از ما دریغ نفرماید .